Σήμερα γιορτάζουμε όλες εμείς που είμαστε μανούλες. Πόσο εύκολα και με περηφάνεια ακούω πως είμαι η μαμά της Δανάης και της Λήδας… Όχι δεν έχω χάσει τη Σοφία, απλά απολαμβάνω με μεγάλη χαρά το ρόλο της μαμάς, ένα ρόλο που γεμίζει τη ζωή μου με ενέργεια και φως. Συνεχίζω να είμαι και η Σοφία κάποιες άλλες στιγμές. Είμαι μαμά και μου αρέσει πολύ που έχω δυο νεράιδες στη ζωή μου.
Για κάθε μανούλα το κέντρο του κόσμου της είναι τα παιδιά της. Από το πρώτο λεπτό που τα κρατάμε στην αγκαλιά μας νιώθουμε την απόλυτη αγάπη, υποκλινόμαστε στο θαύμα της ζωής. Κάθε κλάμα, γέλιο, κουβεντούλα, γκριμάτσα είναι για εμάς φυλαχτά. Ονειρευόμαστε να μεγαλώσουν, να είναι γερά, ευτυχισμένα και να είμαστε και εμείς κάπου εκεί κοντά τους να καμαρώνουμε. Προσπαθούμε να συνδυάσουμε τόσους ρόλους με επιτυχία, σύντροφος, μαμά, κόρη, εργαζόμενη, φίλη … Ο ρόλος της μαμάς όμως ο πιο σημαντικός, ο πιο απαιτητικός από όλους. Παρέα με τα παιδιά μας εξελισσόμαστε και εμείς, μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, πιο τρυφεροί, με μεγαλύτερη κατανόηση. Η μητρότητα είναι ένας ρόλος που δεν έχει ωράρια και διακοπές, και το χαμόγελο και η αγκαλιά των παιδιών μας είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Πόσα ξενύχτια, σκέψεις, φόβοι δεν έχουν βασανίσει το μυαλό μας. Από τα πρώτα τους κλάμματα, το πρώτο γδάρσιμο, το σχολείο, οι πρώτοι καυγάδες με φίλους, η “μαγική” ηλικία της εφηβείας, ο πρώτος έρωτας, στη συνέχεια σπουδές, σύντροφοι, καριέρα, σχέσεις , και ίσως κάποια στιγμή ο γάμος τους.
Η μητέρα είναι ο άνθρωπος εκείνος που όταν έχει κάνει λάθος το παιδί της μπροστά σε τρίτους θα το υπερασπιστεί και σε ιδιαίτερη κουβέντα θα μιλήσει μαζί του. Δεν αφήνει κανένα και τίποτα να το βλάψει, να το κακομεταχειριστεί , να το πονέσει… Τα παιδιά μας είναι οι ανάσες μας, ο λόγος που όταν όλα πηγαίνουν ανάποδα εμείς βρίσκουμε τη δύναμη να ονειρευτούμε και να συνεχίσουμε με κέφι τη ζωή μας. Πόσες όμορφες στιγμές σε βόλτες, εκδρομές, αγκαλιά στον καναπέ να γελάμε με αστεία, να μαγειρεύουμε, να ονειρευόμαστε, να τραγουδάμε, να τσακωνόμαστε και να τα βρίσκουμε γιατί πως μπορείς να θυμώσεις με το παιδί σου; Που το έχεις φιλοξενήσει 40 ολόκληρες εβδομάδες μέσα στο σώμα σου, που το βοήθησες να έρθει στον κόσμο, που ήσουν εισαι και θα εισαι εκεί όλες τις πρώτες φορές της ζωής του, να το καμαρώνεις και να κλαις από χαρά.
Από τη στιγμή που απέκτησα την πρώτη μου κόρη, άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα τη δική μου μαμά, να τη νιώθω περισσότερο. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε και εμείς τις δικές μας μανούλες, που μας μεγάλωσαν με αγάπη και φροντίδα, χωρίς ποτέ να ζητάνε αντάλλαγμα…μας αγαπάνε άνευ όρων και έτσι μας έμαθαν να αγαπάμε και εμείς τα δικά μας παιδιά, που για εκείνες είναι οι ανάσες της ανάσας τους. Σε ευχαριστώ λοιπόν πολύ μαμά μου για όλη την αγάπη, υποστήριξη και αποδοχή που προσφέρεις απλόχερα σε εμένα και στις νεραιδούλες μας…σε αγαπάω πολύ πολύ…
Χρόνια πολλά σε όλες εμάς που έχουμε τα πιο όμορφα, έξυπνα και χαρισματικά παιδιά του πλανήτη, γιατί για κάθε μια από εμάς τα παιδιά της είναι μοναδικά !!! Και τα λατρεύει γιατί απλά είναι τα μωρά της…
ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΑΖΩ!!!
