Όταν είχα μεγαλώσει αρκετά, ο πατέρας μου μου είπε κάτι που δεν πρόκειται να λησμονήσω ποτέ: «Τη στιγμή που γεν- νιόσουν, γιε μου, εσύ έκλαιγες, ενώ όλοι γύρω σου γιόρταζαν. Ζήσε τη ζωή σου με τέτοιο τρόπο, ώστε τη στιγμή που θα πεθαίνεις εσύ να χαίρεσαι σαν να είναι γιορτή, ενώ όλοι οι άλλοι γύρω σου να κλαίνε». Στους καιρούς που ζούμε, έχου- με ξεχάσει ποιο είναι το αληθινό νόημα της ζωής. Μπορού- με εύκολα να στείλουμε έναν άνθρωπο στη Σελήνη, κι όμως δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε το δρόμο για να καλωσο- ρίσουμε τον καινούριο μας γείτονα. Μπορούμε να εκτοξεύ- σουμε έναν πύραυλο από το σημείο όπου βρισκόμαστε ως την άλλη άκρη του κόσμου με απόλυτη ακρίβεια, κι όμως δυσκολευόμαστε να τηρήσουμε την υπόσχεση που δίνουμε στα παιδιά μας ότι ένα συγκεκριμένο απόγευμα θα τα πάμε στη βιβλιοθήκη. Έχουμε ηλεκτρονικά ταχυδρομεία, φαξ και ψηφιακά τηλέφωνα, έτσι ώστε να παραμένουμε πάντα συν- δεδεμένοι μεταξύ μας, κι όμως ποτέ άλλοτε οι άνθρωποι δεν ήταν λιγότερο συνδεδεμένοι. Έχουμε χάσει την επαφή μας με την ίδια μας την ανθρωπιά. Έχουμε χάσει την επαφή μας με το σκοπό της ζωής μας. Δεν μπορούμε πλέον να δούμε τα πράγματα που είναι πιο σημαντικά για εμάς.
Γι’ αυτό, λοιπόν, τώρα που ξεκινάς την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, επίτρεψέ μου να σε ρωτήσω με όλον μου το σε- βασμό: Ποιος θα κλάψει όταν πεθάνεις; Πόσες ψυχές θα κα- τορθώσεις να αγγίξεις για όσο διάστημα θα έχεις το προνό- μιο να βαδίζεις πάνω σε αυτή τη Γη; Ποια επίδραση θα έχει η δική σου ζωή στις γενιές που θα ακολουθήσουν; Και ποιο κληροδότημα θα αφήσεις πίσω σου μετά τη στερνή σου ανά- σα; Ένα από τα μαθήματα που έμαθα στη δική μου ζωή είναι ότι αν δεν πάρεις εσύ ο ίδιος τη ζωή σου στα χέρια σου, τότε η ίδια η ζωή σου θα σε πάρει από κάτω. Την έχει η ζωή αυτή τη συνήθεια. Οι μέρες ξεγλιστρούν και γίνονται εβδομάδες, οι εβδομάδες ξεγλιστρούν και γίνονται μήνες κι οι μήνες γίνο- νται χρόνια. Πολύ σύντομα, όλα είναι πια παρελθόν και δεν σου απομένει παρά μια καρδιά πλημμυρισμένη από πικρία για τη ζωή που έζησες μισή. Λίγο προτού πεθάνει, ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο ρωτήθηκε: «Τι θα κάνατε αν μπορούσατε να ζήσετε τη ζωή σας ξανά από την αρχή;» Σκέφτηκε για λίγο κι έπειτα αποκρίθηκε αναστενάζοντας βαθιά: «Θα ήθελα να γίνω ο άνθρωπος που θα μπορούσα να έχω γίνει αλλά τελικά δεν υπήρξα ποτέ μου». Έγραψα αυτό το βιβλίο για να σε προφυλάξω, ώστε να μη σου συμβεί ποτέ αυτό.