Ο ανθρώπινος πόνος έχει στη βάση του την εκμηδένιση του εαυτού μας. Για παράδειγμα, όταν εκδηλώνουμε μια ασθένεια, νιώθουμε αβοήθητοι, μικροί, χωρίς έλεγχο της κατάστασης, χάνουμε την αυτονομία μας και στηριζόμαστε στους άλλους. Το ίδιο επαναλαμβάνεται με όλων των ειδών τις απώλειες. Είναι εκείνη η στιγμή που μας δίνεται η δυνατότητα να βάλουμε τέλος στον πόνο, να στρέψουμε την προσοχή μας στον εαυτό μας, να μας παρατηρήσουμε καλά, να εστιάσουμε στο εδώ και τώρα, να δούμε τι θα χρειαστεί να αλλάξουμε και να δουλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Θα αποχαιρετήσουμε το μικρό παιδί που υπάρχει μέσα μας και το οποίο δεν θα έχει πια λόγο να μας αποσπά την προσοχή από το τώρα. Τότε θα αγκαλιάσουμε το νέο μας εαυτό, θα αφεθούμε στη ροή ενέργειας του σύμπαντος, που πάντα υπάρχει και μας υποστηρίζει.
ΣΟΦΙΑ ΛΙΝΑΡΗ
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ