Ο αστακός είναι ενα μαλακό ψάρι που ζει μέσα σε ενα σκληρό κέλυφος, το κέλυφος αυτό δεν μεγαλώνει, άρα πως μεγαλώνει ο αστακός ; λοιπον καθώς μεγαλώνει ο αστακός το κέλυφος τον πιέζει και νιώθει μεγάλη δυσφορία. Τότε πηγαίνει κάτω απο ενα βράχο για να προστατευτεί, πετάει το κέλυφος που τον πίεζε και φτιάχνει ενα άλλο. Κάποια στιγμή και το νέο αυτο κέλυφος τον πιέζει και τότε κάνει πάλι το ίδιο, πηγαίνει σε ενα βράχο και αφήνει το παλιό και φτιάχνει ενα καινούριο. Αυτή τη διαδικασία ο αστακός την επαναλαμβάνει για όσες φορές χρειαστεί. Το κίνητρο του αστακού για να μεγαλώσει είναι να νιώσει άβολα, να νιώσει πιεσμένος, να πονάει.
Αν οι αστακοί είχαν γιατρούς δεν θα μεγάλωναν ποτέ…γιατί μόλις θα ένιωθαν πόνο, πίεση, δυσφορία ο γιατρός θα τους έδινε ενα παυσίπονο, ένα ηρεμιστικό και τότε ο πόνος θα υποχωρούσε και δεν θα πετούσε ποτέ το κέλυφος …καλό θα είναι να αντιληφθούμε οτι οι στιγμές πόνου, άγχους, πίεσης ειναι στιγμές που μας δίνουν ευκαιρία να αναπτυχθούμε, να βρούμε νέες ισορροπίες στη ζωή μας, να ανακαλύψουμε και άλλες πτυχές του εαυτού μας.
Αν δούμε τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες σαν μαθήματα ζωής, τότε απλά θα εξελιχθούμε μέσα απο αυτές.
ΣΟΦΙΑ ΛΙΝΑΡΗ
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ