Πολύ συχνά λέμε, «δεν αντέχω άλλο, κουράστηκα», «δεν ταιρίαζουμε», «δεν είμαστε συμβατοί», «πνίγομαι», «βαρέθηκα»…και τόσα αλλά παράπονα. Η πρώτη ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι και η αγάπη που είναι. Πως γίνεται για τον άνθρωπο που αγάπησες και ονειρεύεσαι πλαι του τόσα χρόνια να λες απλά δεν είμαστε συμβατοί, οι πρίζες δεν είναι συμβατές παράδειγμα με το ρεύμα Αμερικής και Ευρώπης, αλλά οι άνθρωποι; Λες κουράστηκα και επειδή κουράστηκες τα παρατας; Δηλαδή όταν κουράζεσαι στη δουλειά σου ή στην προπόνηση απλά φεύγεις; Λες δεν ταιρίαζουμε, ε, και; Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έρωτας σημαίνει να σου αρέσουν οι ομοιότητες ενώ στην αγάπη σου αρέσουν οι διαφορές. Λες βαρέθηκα και πιστεύεις πως φταίει ο άλλος που βαρέθηκες γιατί δεν θέλεις να δεις μια αλήθεια, οτι σε αυτό το τανγκό που χορεύουμε σε μια σχέση χρειάζονται δυο, άρα μερίδιο ευθύνης έχεις και εςυ, συνεπώς αφού έχεις ευθύνη έχεις και τη δύναμη να επιφέρεις αλλαγή.
Ζούμε σε μια εποχή που ολα αλλάζουν γρήγορα, υπάρχει μεγάλη αστάθεια και οι αξίες έχουν κλονιστεί. Δεν έχουμε την υπομονή και την ψυχραιμία να διαχειριστούμε τα προβλήματα που προκύπτουν σε μια σχέση. Έχουμε ξεχάσει να μιλάμε, ακόμα και ο καυγάς τρόπος επικοινωνίας είναι, απλά οι άνθρωποι φωνάζουν γιατί έτσι πιστεύουν πως ο άλλος θα τους ακούσει, γιατί απλά τους πνίγει το παράπονο και όποιος πνίγεται φωνάζει. Κάθε μας διαφωνία την κάνουμε σημαία και δεν ξέρουμε ποτέ πρέπει να σωπάσουμε, να αφήσουμε μια κουβέντα να την πάρει ο άνεμος, και σε κάθε καυγά θυμόμαστε ολα τα στραβά και τα ανάποδα του άλλου. Με αυτό τον τρόπο οτιδήποτε καλό και όμορφο στοιχείο έχει ο άλλος το ξεχνάμε. Εύκολο είναι να διαλύσεις κάτι το δύσκολο όμως είναι να χτίσεις πάλι μετά τη διάλυση.
Δεν υπάρχουν τέλειες σχέσεις, τέλειοι άνθρωποι. Όλοι συνεχώς αλλάζουμε και επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας, όλα αλλάζουν. Υπάρχουν και σκληρά γεγονότα που μπορεί να συμβούν σε μια σχέση, όπως οικονομική καταστροφή, σοβαρές ασθένειες, θάνατος, απώλεια εργασίας, αλλαγή τόπου κατοικίας…και τότε η σχέση δοκιμάζεται απο τα θεμέλια της. Και σε αυτές τις καταστάσεις, η αγάπη, η ψυχραιμία, η λογική, η ευρύτερη οικογένεια και φίλοι, η θετική στάση στη ζωή μπορούν να σώσουν. Και τα τραύματα που μένουν είναι παράσημα που μας υπενθυμίζουν …πέρασε και τα καταφέραμε…Όπως τα σημάδια απο χτυπήματα στο σώμα που μας θυμίζουν οτι πέσαμε αλλά σηκώθηκαμε και προσπαθήσαμε.
Όπου υπάρχει αγάπη υπάρχει και λύση! Χρειάζεται απλά να θυμηθείς τις όμορφες στιγμές που περπάτησες με τον/την σύντροφο σου, να θυμηθείς να γελάς, να μοιράζεσαι εμπειρίες, να ταξιδεύεις, να βγαίνεις ραντεβού ακόμα και μετά απο 20 χρόνια γάμου, για να ανθίζει η σχέση. Βέβαια η ανθοφορία δεν θα είναι μόνιμη, ίσως να υπάρξουν και δύσκολοι χειμώνες όμως ευτυχώς πάντα υπάρχει η Ανοιξη. Γιατί τώρα πια ξέρεις, έμαθες πως τη μεγάλη αγάπη της ζωής σου δεν τη χαρίζεις…τη διεκδικείς και την κερδίζεις πίσω…η αληθινή Αγάπη δεν εξαφανίζεται…
Σοφία Λίναρη
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
www.happinesstherapy.gr
Mob. 6948579944